Interview met de finalisten van Neymar Jr's Five

Brazilië was ook afgelopen jaar de arena van de World Final van vijf-tegen-vijf voetbaltoernooi Neymar Jr’s Five. De Nederlandse eer werd verdedigd door zeven vrienden en voetballers van de Ajax-amateurs. Perry Schoenaker, Kenneth Misa Danso, Joost Heij, Dirk Roelofsen, Roy Deken, Reda Kharchouch en Stanley Akoy wonnen de Nederlandse kwalificatie. Samen met 46 andere ploegen uit 43 landen stapten zij het vliegtuig in om af te reizen naar het strijdtoneel van Praia Grande, de hometown van voetbalheld Neymar da Silva Santos Júnior.

Daar kwamen ze heel ver, tot in de grote finale tegen de Brazilianen. Net geen winnaar, maar wel een schitterende ervaring en ontmoeting met Neymar himself! Wij spraken met Joost Heij over vorig jaar. Ben jij geïnspireerd geraakt? Geef je dan nu op met jouw team via deze link voor de editie van dit jaar en wie weet sta jij in juli in Brazilië! Wij, als Voetbalshop, zijn officiële partner van het evenement in Nederland. Lees hier alles over Neymar Jr's Five.

Jullie hebben toen net naast de pot gepist en zijn tweede geworden. Zuur?
Jammer natuurlijk, het was wel even slikken. Maar als we iemand de overwinning gunden, dan waren het de Brazilianen wel. Tijdens de finale kwam Neymar het veld op om handen met ons te schudden en dat is natuurlijk hun grote held. Ze hadden tranen in de ogen. Bovendien hadden we van te voren nooit durven dromen dat we zo ver zouden komen. We gingen naar Brazilië met twee doelen voor ogen: de halve finale halen en met Neymar op het veld staan. Nou, die hebben we beide in de zak. Hij heeft zelfs de aftrap met mij genomen, een dikke bonus.

Was het kantje boord?
Het was een hele spannende strijd, dat zeker. Tijdens de voorrondes zaten we in de poule met India, Polen en Roemenië en wonnen we alles. Zaterdag speelden we vervolgens tegen Italië, we versloegen hun nèt. Toen kwamen we in een flow en belandden we in de halve finale, waar we tegenover Albanië stonden. Vijf-nul voor ons. Damn, de finale was ineens in zicht. De prijs was een Nike pakket, en de winnaars kregen ook nog een Meet & Greet met Neymar. Nou, die moesten en zouden we krijgen. We waren dichtbij, maar helaas. De finale was opgedeeld in twee wedstrijden. In het eerste deel speelden we gelijk en wonnen zij in de laatste minuut met een penalty. Bij de tweede was het binnen een minuut 2-0. En bij straatvoetbal moet er bij een tegendoelpunt een speler het veld af, dus toen stonden we met drie tegen vijf Braziliaanse spelers. We waren kansloos.

Sodeju! Balen man, wat een rotspel!
Hahaha. Tja, straatvoetbal is wel anders ja. Vijf tegen vijf, geen keeper. Je moet veel technischer spelen. En tactisch ook, vooral als er eentje uit moet als de tegenstander heeft gescoord. Die finale was desondanks te gek. De wedstrijden werden gespeeld in de favela’s, de sloppenwijken, en tijdens de finale mochten de supporters komen kijken. Ze juichten allemaal voor ons, gunden het ons zo en vonden ons ook beter.

Aan de sfeer heeft het dus niet gelegen?
Zeker niet! We waren daar met 44 teams van over de hele wereld en dat was heel bijzonder. De niveauverschillen waren groot, zo was Spanje bijvoorbeeld heel sterk en konden de spelers van Pakistan de bal nog geen drie keer hooghouden. Maar iedereen was bloedfanatiek, we waren ons land aan het verdedigen.

Het klinkt allemaal als een groot avontuur.
Dat was het ook echt. Zeven Nederlandse jongens tussen de 18 en 25 gingen samen naar Brazilië. Niemand van ons was daar ooit geweest. Eentje had zelfs nooit gevlogen, hij bezat niet eens een paspoort. Supervet. De mooiste herinnering blijft toch dat ik de hand van Neymar heb geschud. En voor het sportieve plaatje is het behalen van die tweede plek ook iets wat ik nooit zal vergeten. Stonden we daar, midden in de favela’s, met supporters die in tranen waren omdat ze hun held Neymar zagen. Er was een kreupel jongetje van acht die kwam kijken en die na afloop heel graag onze shirts wilde hebben. Hem hebben we het achtste Nike kledingpakket gegeven. Wat was hij blij.